دانلود پاورپوینت با موضوع راه های عملی مقابله با اختلال دو قطبی،
در قالب ppt و در 53 اسلاید، قابل ویرایش.
بخشی از متن پاورپوینت:
اختلال های خلقی اختلال هایی هستند که مشخصه های آنها احساس غیر طبیعی افسردگی یا سرخوشی می باشد.
فردی که فقط به دوره های افسردگی مبتلا باشد، گفته می شود که از اختلال افسردگی اساسی یا افسردگی دو قطبی و افرادی که به دوره های مانیا و افسردگی یا فقط مانیا مبتلا باشند از اختلال دوقطبی در رنجند.
اختلال دو قطبی:
نوع اول: افرادی که دوره های افسردگی و مانیا و یا فقط دوره های مانیا داشته باشند.
نوع دوم: با دوره های افسردگی اساسی و هیپومانیا مشخص می شود. هیپومانیا یک دوره از علائم مانیا است که همه ی معیارهای یک دوره ی مانیای کامل را شامل نمی شود.
بیماری دوقطبی اساساً اختلالی است که در آن فرد دچار بی نظمی هیجانی است و این بی نظمی ناشی از آسیب پذیری بیولوژیکی هیجان + عدم توانایی برای تنظیم هیجان است. بنابراین بیماران بیشتر احتیاج به تنظیم هیجانات خود دارند.
علائم سندرم مانیک به صورت طبقه بندی شده
1. ظاهر کلی:
بیماران مانیک هیجان زده، پر حرف، گاهی سرگرم کننده و پر تحرک هستند. گاهی آشکارا آشفته بوده و نیاز به مهار فیزیکی دارند.
2. ظاهر خلق و عاطفه:
خلق بیمار مانیک یکی از حالات سرخوشی، نشئه و شادی همراه با خنده و شوخی می باشد. خلق بالا در این بیماران ثابت نبوده و گریه کردن نیز در آنها شایع است. این بیماران اگر با مانع برخورد کنند به شدت تحریک پذیر و خشن هستند. بنابراین بی ثباتی خلق و تحریک پذیری خشمگینانه به اندازه ی خلق بالا در این بیماران دیده می شود.
3. فعالیت روانی – حرکتی تشدید شده:
انرژی و فعالیت بسیار فراوان و تکلم پرفشار و سریع از علائم اصلی تشدید فعالیت روانی/ حرکتی است. صحبت این بیماران را نمی توان قطع کرد و غالباً برای اطرافیان خود منبع مزاحمت هستند.
4. تفکر:
فرآیند فکر این بیماران افزایش یافته و به صورت پرش افکار تجربه می شود. محتوای فکر این بیماران شامل خود بزرگ نمایی و اعتماد به نفس بالا است.
5. رفتارهای تکانشی:
به طور مشخص بیماران مانیک، تکانشی، مهار گسیخته و مداخله گر هستند. تعاملات افزایش یافته با دیگران، فضولی و مداخله گر بودن منجر به اختلاف با اعضای خانواده و دوستان می شود. آنها خستگی ناپذیر بوده و خود را در فعالیت های مختلف همراه با قضاوت اجتماعی مختل درگیر می کنند، مانند: سخنرانی یا رقص در خیابان، خرید اتومبیل های نو، جواهرات گران قیمت، ازدواج های تکانشی.
6. اختلال در علائم نباتی:
الف: کاهش خواب
ب: بی توجهی به تغذیه
ج: افزایش تمایلات جنسی
7. بزرگ منشی، فقدان بینش و شکل گیری هذیان:
در این بیماران اعتماد به نفس افزایش یافته و احساس بزرگ منشی دارند ولی در پس این احساس ممکن است یک شناخت مبهم و دردناک وجود داشته باشد که این درک از خود واقعی نیست. این بینش موقتی است. انکار و فقدان بینش (اختلال سایکولوژیک مانیا) منجر به فعالیت های خطرناک برای خود و سایر نزدیکان شده و از طرفی منجر به عدم همکاری درمانی می شود و در نهایت منجر به شکل گیری هذیان می گردد.
هیپومانیا در مقابل مانیا
هیپومانیا فرم غیر سایکوتیک و غیر آشفته ی مانیا است که شایع تر است. از نظر تشخیصی سابقه ی سندرم خفیف مانیا معمولاً خوشایند بوده و فرد یا از آن آگاه نمی شود و یا تمایل به انکار آن دارد.
مانیا در نوجوانان
مانیا در نوجوانان اغلب با اختلال شخصیت ضداجتماعی یا اسکیزوفرنیا اشتباه می شود.
علائم مانیا در نوجوانان:
سایکوز، سوء مصرف مواد یا الکل، اقدام به خودکشی، مشکلات تحصیلی، اشتغال ذهنی با مطالب فلسفی، علائم اختلال وسواسی – جبری، شکایات متعدد جسمی و تحریک پذیری شدید که منجر به نزاعهای متعدد و سایر رفتارهای ضد اجتماعی می شود.
آسیب شناسی روانی سندرم افسردگی
خلق افسرده و فقدان علاقه و لذت علائم کلیدی افسردگی هستند. بیمار ممکن است اظهار کند که احساس غم، یأس و پوچی و بی ارزشی می کند. برای بیمار خلق افسرده غالباً کیفیت خاصی دارد که با غمگینی معمولی متفاوت است. بعضی از بیماران آن را یک درد روحی توانفرسا توصیف می کنند. بیماران افسرده گاهی از ناتوانی برای گریه کردن شکایت می کنند، علامتی که با بهبود بیماری از بین می رود.
اختلال های خلقی اختلال هایی هستند که مشخصه های آنها احساس غیر طبیعی افسردگی یا سرخوشی می باشد.
فردی که فقط به دوره های افسردگی مبتلا باشد، گفته می شود که از اختلال افسردگی اساسی یا افسردگی دو قطبی و افرادی که به دوره های مانیا و افسردگی یا فقط مانیا مبتلا باشند از اختلال دوقطبی در رنجند.
اختلال دو قطبی:
نوع اول: افرادی که دوره های افسردگی و مانیا و یا فقط دوره های مانیا داشته باشند.
نوع دوم: با دوره های افسردگی اساسی و هیپومانیا مشخص می شود. هیپومانیا یک دوره از علائم مانیا است که همه ی معیارهای یک دوره ی مانیای کامل را شامل نمی شود.
بیماری دوقطبی اساساً اختلالی است که در آن فرد دچار بی نظمی هیجانی است و این بی نظمی ناشی از آسیب پذیری بیولوژیکی هیجان + عدم توانایی برای تنظیم هیجان است. بنابراین بیماران بیشتر احتیاج به تنظیم هیجانات خود دارند.
علائم سندرم مانیک به صورت طبقه بندی شده
1. ظاهر کلی:
بیماران مانیک هیجان زده، پر حرف، گاهی سرگرم کننده و پر تحرک هستند. گاهی آشکارا آشفته بوده و نیاز به مهار فیزیکی دارند.
2. ظاهر خلق و عاطفه:
خلق بیمار مانیک یکی از حالات سرخوشی، نشئه و شادی همراه با خنده و شوخی می باشد. خلق بالا در این بیماران ثابت نبوده و گریه کردن نیز در آنها شایع است. این بیماران اگر با مانع برخورد کنند به شدت تحریک پذیر و خشن هستند. بنابراین بی ثباتی خلق و تحریک پذیری خشمگینانه به اندازه ی خلق بالا در این بیماران دیده می شود.
3. فعالیت روانی – حرکتی تشدید شده:
انرژی و فعالیت بسیار فراوان و تکلم پرفشار و سریع از علائم اصلی تشدید فعالیت روانی/ حرکتی است. صحبت این بیماران را نمی توان قطع کرد و غالباً برای اطرافیان خود منبع مزاحمت هستند.
4. تفکر:
فرآیند فکر این بیماران افزایش یافته و به صورت پرش افکار تجربه می شود. محتوای فکر این بیماران شامل خود بزرگ نمایی و اعتماد به نفس بالا است.
5. رفتارهای تکانشی:
به طور مشخص بیماران مانیک، تکانشی، مهار گسیخته و مداخله گر هستند. تعاملات افزایش یافته با دیگران، فضولی و مداخله گر بودن منجر به اختلاف با اعضای خانواده و دوستان می شود. آنها خستگی ناپذیر بوده و خود را در فعالیت های مختلف همراه با قضاوت اجتماعی مختل درگیر می کنند، مانند: سخنرانی یا رقص در خیابان، خرید اتومبیل های نو، جواهرات گران قیمت، ازدواج های تکانشی.
6. اختلال در علائم نباتی:
الف: کاهش خواب
ب: بی توجهی به تغذیه
ج: افزایش تمایلات جنسی
7. بزرگ منشی، فقدان بینش و شکل گیری هذیان:
در این بیماران اعتماد به نفس افزایش یافته و احساس بزرگ منشی دارند ولی در پس این احساس ممکن است یک شناخت مبهم و دردناک وجود داشته باشد که این درک از خود واقعی نیست. این بینش موقتی است. انکار و فقدان بینش (اختلال سایکولوژیک مانیا) منجر به فعالیت های خطرناک برای خود و سایر نزدیکان شده و از طرفی منجر به عدم همکاری درمانی می شود و در نهایت منجر به شکل گیری هذیان می گردد.
هیپومانیا در مقابل مانیا
هیپومانیا فرم غیر سایکوتیک و غیر آشفته ی مانیا است که شایع تر است. از نظر تشخیصی سابقه ی سندرم خفیف مانیا معمولاً خوشایند بوده و فرد یا از آن آگاه نمی شود و یا تمایل به انکار آن دارد.
مانیا در نوجوانان
مانیا در نوجوانان اغلب با اختلال شخصیت ضداجتماعی یا اسکیزوفرنیا اشتباه می شود.
علائم مانیا در نوجوانان:
سایکوز، سوء مصرف مواد یا الکل، اقدام به خودکشی، مشکلات تحصیلی، اشتغال ذهنی با مطالب فلسفی، علائم اختلال وسواسی – جبری، شکایات متعدد جسمی و تحریک پذیری شدید که منجر به نزاعهای متعدد و سایر رفتارهای ضد اجتماعی می شود.
آسیب شناسی روانی سندرم افسردگی
خلق افسرده و فقدان علاقه و لذت علائم کلیدی افسردگی هستند. بیمار ممکن است اظهار کند که احساس غم، یأس و پوچی و بی ارزشی می کند. برای بیمار خلق افسرده غالباً کیفیت خاصی دارد که با غمگینی معمولی متفاوت است. بعضی از بیماران آن را یک درد روحی توانفرسا توصیف می کنند. بیماران افسرده گاهی از ناتوانی برای گریه کردن شکایت می کنند، علامتی که با بهبود بیماری از بین می رود.
دانلود فایل”پاورپوینت راه های عملی مقابله با اختلال دو قطبی”